ชาวอเมริกันจำนวนมากใน สล็อตเว็บตรง แตกง่าย ยุคผู้ก่อตั้งประณามการปกครองแบบเผด็จการของรัฐบาล เฉลิมฉลองการประกาศอิสรภาพ และสนับสนุนการล็อกดาวน์และการฉีดวัคซีนจำนวนมากเพื่อต่อสู้กับโรคติดต่อร้ายแรง
โดยไม่ได้รับการตรวจสอบไข้ทรพิษคร่าชีวิตเหยื่อมากกว่าหนึ่งใน 10 ของเหยื่อ ทำให้ส่วนที่เหลืออีกจำนวนมากตาบอด เสียโฉม และบางครั้งก็ปลอดเชื้อ นักประวัติศาสตร์หลายคนกล่าวว่าเหตุผลที่จอร์จ วอชิงตันไม่เคยมีลูกก็คือการประลองฝีดาษที่ใกล้ถึงแก่ชีวิตของเขาในปี 1751
ฤดูร้อนปี พ.ศ. 2319 เป็นช่วงเวลาแห่งวิกฤติสำหรับสาธารณรัฐที่กำลังเติบโต การระบาดของไข้ทรพิษในกองทัพภาคพื้นทวีป ทำให้มี ผู้เสียชีวิตหลายร้อยคน และเมื่อทหารกลับมาจากการรุกรานแคนาดาที่ล้มเหลว พวกเขานำโรคนี้มาที่บอสตัน
ท ว่าประเทศนี้ก็ยังต้องการผู้ชายที่มีสุขภาพดีอยู่มาก: อังกฤษลงจอดบนเกาะสตาเตนเมื่อวันที่ 2 กรกฎาคมในวันเดียวกับที่รัฐสภาประกาศเอกราช
การแก้ปัญหาที่สมบูรณ์แบบ: การ ฉีดวัคซีนสารตั้งต้นของการฉีดวัคซีนในศตวรรษที่ 18 ตามที่นักประวัติศาสตร์ Elizabeth Fenn อธิบายแพทย์จะทำการกรีดเล็กๆ ที่ผิวหนังของผู้ป่วย จากนั้นจึงแนะนำสะเก็ดหรือหนองจากผู้ที่เป็นไข้ทรพิษ จากนั้น เชื้ออินโคคูลีจะติดเชื้อไวรัสในรูปแบบที่ไม่รุนแรง โดยมีเพียง 1 ใน 10 เท่านั้นที่ถึงตายได้เมื่อเทียบกับไวรัสที่ได้รับมาโดยไม่ได้ตั้งใจ
คงจะเป็นเวลา 20 ปีก่อนที่นักวิทยาศาสตร์ชาวอังกฤษเอ็ดเวิร์ด เจนเนอร์จะเป็นผู้บุกเบิกการฝึกภูมิคุ้มกันคนจากไข้ทรพิษด้วยไวรัสฝีดาษที่คล้ายกัน ซึ่งไม่เป็นอันตรายต่อมนุษย์ เนื่องจากคำภาษาละตินสำหรับวัวคือ “vacca” กระบวนการนี้จึงเรียกว่าการฉีดวัคซีน
ในสมัยอาณานิคม ผู้ที่ได้รับการฉีดวัคซีนมักจะทำเป็นกลุ่มเพื่อลดต้นทุนและปัญหาด้านลอจิสติกส์ เป็นเวลาหลายสัปดาห์ที่พวกเขายังคงแพร่เชื้อได้ พวกเขาจะเข้าครอบครองบ้านหรือโรงเตี๊ยม และประกาศให้เป็นโรงพยาบาลไข้ทรพิษ : ไม่จำกัดสำหรับทุกคนยกเว้นเชื้อเชื้อ
ปลดล็อคดาวน์
บอสตันและเมืองอื่นๆ กำหนดให้ผู้ที่รับการฉีดวัคซีนอยู่ในบ้านและติดธงเตือนสีแดงรอบบริเวณที่ฉีดวัคซีน ถึงกระนั้น บางครั้ง ผู้ที่กระสับกระส่ายจะหลุดพ้นจากบ้าน ซึ่งเป็นอันตรายต่อเพื่อนบ้านซึ่งไม่สามารถจ่ายค่าทำตามวิธีที่แพงแพงได้หรือไม่เลือกที่จะทำเช่นนั้น. แม้ว่าเชื้อจะยังคงอยู่ในบ้าน แต่ชาวเมืองก็กลัวที่จะเป็นโรคที่น่ากลัวนี้จนมักก่อจลาจลต่อแพทย์ที่ตั้งสถานที่ฉีดวัคซีน
แต่ช่วงต้นฤดูร้อน พ.ศ. 2319 ชาวบอสตันที่ยังไม่ได้ฉีดวัคซีนส่วนใหญ่ต่างกระตือรือร้นที่จะปฏิบัติตามขั้นตอนดังกล่าว และมีชาวเมืองนอกเมืองจำนวนมากเช่นกัน อาบิเกล อดัมส์ ซึ่งมีชื่อเสียงในวันนี้ในการวิงวอนสภาคองเกรสภาคพื้นทวีปให้ ” ระลึกถึงสุภาพสตรี ” ดำเนินการอย่างรวดเร็วเพื่อฉีดวัคซีนให้ตัวเองและลูกๆ ของเธอ เดินทางจากเมืองเบรนทรีที่อยู่ใกล้เคียงไปบอสตันเพื่อรับการรักษา เธอเขียนถึงสามีของเธอ ประธานาธิบดีในอนาคต จอห์น อดัมส์ “ ลูกๆ ของเรายืนหยัดในการผ่าตัดอย่างลูกผู้ชาย … เด็กน้อยป่วยหนักมากแล้วอ้วกทุกเช้า แต่หลังจากนั้นก็สบาย ”
ถึงกระนั้น คนอื่นๆ ก็ปฏิเสธ และพวกผู้คัดเลือกของบอสตัน (สภาเทศบาลเมือง) ไม่อาจปล่อยให้ทุกคนตัดสินใจด้วยตัวเองได้ การปะติดปะต่อกันของครอบครัว ซึ่งบางส่วนอยู่ระหว่างดำเนินการและบางส่วนปฏิเสธที่จะให้วัคซีน ย่อมทำให้เกิดการแพร่ระบาดได้อย่างแน่นอน ดังนั้นสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งรัฐแมสซาชูเซตส์จึง ตัดสินใจ อย่างกล้าหาญ เนื่องจากชาวบอสตันส่วนใหญ่ต้องการจะฉีดวัคซีน พวกเขาจึงไม่ต้องกักตัวในโรงพยาบาลไข้ทรพิษตามปกติ
แต่พวกเขาจะต้องวิ่งหนีจากบอสตัน และผู้ต่อต้านการเพาะเชื้อจะเป็นคนที่ต้องล็อกดาวน์หรือออกจากเมืองก่อนที่การฉีดวัคซีนจะเริ่มขึ้น
จนกว่าเมืองจะปลอดภัย ยามจะถูกโพสต์ไว้ที่ถนนสายเดียวและเรือข้ามฟากหลายลำที่เชื่อมต่อบอสตันกับโลกกว้าง เฉพาะผู้ที่มีไข้ทรพิษอยู่แล้วเท่านั้นที่จะได้รับอนุญาตและไม่มีใครสามารถออกไปได้จนกว่าผู้คัดเลือกจะถือว่าไม่มีไข้ทรพิษ
ภายในวันที่ 18 กรกฎาคม เมื่อ พ.อ. โธมัส คราฟต์ส ก้าวออกไปที่ระเบียงของสภาผู้แทนราษฎรแห่งรัฐแมสซาชูเซตส์เพื่ออ่านประกาศอิสรภาพที่เพิ่งได้รับ ไม่มีใครที่เข้าร่วมต้องกลัวว่าจะถูกจับไข้ทรพิษหรือมอบให้คนอื่น
ภาพวาดของผู้หญิง
Abigail Adams กล่าวถึงฝูงชนที่โห่ร้องเชียร์ในบอสตันที่ถูกปิดล้อม Benjamin Blyth ผ่าน Wikimedia Commons
Abigail Adams เป็นหนึ่งใน “กลุ่มคน”ที่เข้าร่วมการอ่าน เมื่องานหัตถกรรมเสร็จสิ้นการประกาศอิสรภาพและตะโกนว่า “พระเจ้าช่วยรัฐอเมริกันของเรา” อดัมส์รายงานว่า ” เสียงระฆังดังขึ้น … ปืนใหญ่ถูกปล่อยออกมา หมวดติดตามและทุกใบหน้าก็เต็มไปด้วยความสุข”
จนถึงวันที่ 26 สิงหาคม ผู้นำบอสตันยังคงพยายามกำจัดร่องรอยของไวรัสไข้ทรพิษ แต่การกระทำที่กล้าหาญของพวกเขาได้ป้องกันการแพร่ระบาดของโรค เกือบ 5,000 คนได้รับการฉีดวัคซีน ซึ่งเทียบเท่ากับหนึ่งในสามของประชากรในบอสตันแม้ว่าจริงๆ แล้วประมาณครึ่งหนึ่งของเชื้ออินคูลีเป็นชาวเมืองนอกเช่นครอบครัวอดัมส์
ความขัดแย้งเรื่องเสรีภาพ
ในเวลานั้น บอสตันมีหนังสือพิมพ์ 5 ฉบับ แต่ไม่มีใครใช้หน้าเพจบ่นเกี่ยวกับการล็อกดาวน์และมาตรการบังคับใช้อื่นๆ
บางคนเชื่อในความรับผิดชอบของบุคคลที่มีต่อชุมชนจนสุดโต่ง คำกล่าวอ้างที่ว่า “ ชายทุกคนในสาธารณรัฐเป็นทรัพย์สินสาธารณะ ” ไม่ได้มาจากอุดมคติที่บ้าคลั่ง แต่มาจากเบนจามิน รัช ผู้ลงนามในปฏิญญาอิสรภาพ และเบนจามิน แฟรงคลิน ในจดหมายคริสต์มาส ค.ศ. 1783 ที่สนับสนุนภาษีของรัฐบาลกลางเพื่อชำระหนี้สงครามปฏิวัติ ยอมรับว่าประชาชนมีสิทธิที่จะรักษาทรัพย์สินที่เพียงพอสำหรับการอยู่รอดของพวกเขาและสำหรับ “การขยายพันธุ์ของสายพันธุ์” แต่เขาเสริมว่า: ” ทรัพย์สินทั้งหมดที่ฟุ่มเฟือยเพื่อจุดประสงค์ดังกล่าวคือทรัพย์สินของสาธารณะ”
ชาวอเมริกันเพียงไม่กี่คนในทุกวันนี้จะไปไกลถึงรัชและแฟรงคลิน แต่ความคิดเห็นของพวกเขา เช่น การตัดสินใจในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2319 ของบอสตันที่จะเปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นสถานที่สร้างภูมิคุ้มกันขนาดยักษ์แห่งหนึ่ง เตือนเราถึงความเชื่อมั่นที่ยั่วยุของคณะปฏิวัติอเมริกันว่าชุมชนก็มีสิทธิเช่นกัน สล็อตเว็บตรง แตกง่าย / ROV
